والدین و دوستیابی؛

نقش والدین در دوست یابی نوجوان

بیشتر والدینی که فرزند در سنین نوجوانی دارند نگران دوستیابی فرزند خوداند، به خصوص این که پیوند بین والدین و نوجوان در این دوره شروع به ضعیف شدن می کند و در مقابل، ارتباط بین دوستان و همسالان افزایش می یابد و اغلب والدین این نفوذ فزاینده را تهدیدی برای خود و فرزندشان به حساب می اورند و با دخالت های نا به جا در انتخاب دوست یا روابط دوستانه ی فرزندشان سبب می شوند که نوجوان ترجیح دهد به جانب دوستان خود برود و از آنان حمایت کند. از این رو به کار گیری راهکارهای زیر توسط والدین می تواند علاوه بر تسهیل روابط بین همسالان و نوجوان، موقعیت و شرایط ارتباط صحیح با دوستان را به وجود می آورد.

.1سعی کنید به طور مستقیم در دوستیابی فرزندان خود دخالت نکنید و آنها را وادار نکنید که دوستانشان را کاملا بر طبق معیارهای شما انتخاب کنند، زیرا اگر آن ها را تحت فشار قرار دهید از دوستان خود دفاع کرده، در برابر شما مقاومت خواهند کرد. در واقع بهتر است حرکت والدین در کنار فرزندان باشد، نه در مقابل آن ها. پس باید پذیرای دوستان آن ها بوده، با ارزیابی رفتار آن ها کنترل خود را اعمال کنند. به این منظور یک روش مناسب کنترل دوستی ها و ارتباطات نوجوان این است که والدین با یک دعوت ساده به مهمانی در منزل،با دوستان فرزند خود آشنا شوند یا با شرکت دراردوها و گردش های جمعی آنان بفهمند که دوست آن ها کیست.

2بعضی از نوجوانان قادر به پیدا کردن دوست نیستند یا دوستان خود را به آسانی از دست می دهند. این در حالی است که جذب گروهی و پذیرش دوستان برای نوجوان اهمیت فراوان دارد، لذا باید هر گونه انزوا و کناره گیری را به دقت بررسی کنید و به فرزند خود کمک کنید تا نحوه ی دوستیابی را بیاموزد و دوستان خود را حفظ کند. به طور مثال به نوجوان خود یاد دهید مه علائق همسالان خود را بیابد و موارد مشترک بین خود و دیگران را کشف کند و از آن ها برای برقراری ارتباط استفاده کند. همچنین به او هنر سازگاری با دیگران را بیاموزید تا بتواند احساسات و علائق دیگران را درک نماید.

3.تلاش کنید تا خصوصیات رشد و نیاز های دوره ی نوجوانی را بشناسید تا بتوانید ارتباطی صحیح و باز و در فضایی تؤام با احترام و اعتماد با نوجوان خود ایجاد کنید، چرا که بسیاری از گرایش های بیش از حد نوجوان به دوستانش ناشی از عدم ارتباط صحیح والدین و نداشتن توجه و محبت کافی و متناسب با سن او ست. تکریم منزلت و تجلیل شخصیت نوجوان توسط والدین، از گرایش نامعقول و بیش از حد نیاز اجتماعی به دوستان جلوگیری می کند.

4.بنیان های فکری، اخلاقی و اعتقادی فرزند نوجوان خود را تقویت کنید تا از آن برای برقراری ارتباط خود با دوستان و جهت گیری ها و برخوردها استفاده کند. هر گاه مبانی دینی به صورتی دلنشین، به روز و زیبا برای نوجوان بیان شود، برای پر کردن خلاء های عاطفی خود به سراغ پروردگار پرمهر می رود و از علایق و دوستی های افراطی و زیان بار پرهیز می کند.  

                                                                                ...(( زهرا زارع نژاد ))... 

                                                                                  مجله پیوند. بهمن ۱۳۸۶