شعر.خرقه ی آتشین

خرقه پوشان جفا چون از وفا دم می زنند ؟

خود ستم کارند و از رحم خدا دم می زنند

رو سیاهانند این جامه سپیدان دغل

چون قزح رنگین و از رنگ و ریا دم می زنند

روز و شب مست و خمارند از می انگور باغ

نزد ما از هول آن روز جزا دم می زنند

جای پنهان کارشان جرم وگناه و پستی است

پیش مردم از عزای کربلا دم می زنند

ای بسا در روز محشر خرقه هاشان آتش است

مال مسکین می خورند و از ولا دم می زنند

شهوت و شهوت پرستی در همه آمالشان

پیش ما از ارزش نفس زکا دم می زنند

در عمل هیچ اند و در صحبت چه طوفانها کنند

منبری هستند و از قدر عبا دم می زنند

ما امیریم و اسیر دست این نامردمان

بی حیا هستند و از حجب و حیا دم می زنند. 

                                                                     مهدی آذری

 الهام