هفت جانفس خودراحقیر دیدم

هفت جا ، نفس خویش را حقیر دیدم  

نخست : هنگامیکه به پستی تن می داد تا بلندی یابد.  

دوم : آنگاه که در برابر از پاافتادگان ، میپرید. 

 سوم : آنگاه که میان آسانی و دشوار مختار شد و  

آسان را برگزید.  

چهارم : آنکه گناهی مرتکب شد و با یادآوری اینکه دیگران نیز همچون او دست به  

گناه میزنند ، خود را دلداری داد.  

پنجم : آنگاه که از ناچاری ، تحمیل شده‌ای را پذیرفت و  

شکیبایی‌اش را ناشی از توانایی دانست.  

ششم : آنگاه که زشتی چهره‌ای را نکوهش کرد ، حال  

آن که یکی از نقاب‌های خودش بود.  

هفتم : آنگاه که آوای ثنا سرداد و آن را فضیلت پنداشت.  

 

                                                                                الهام