غزل

سلام به تمامی دوستای گلم وهمچنین خوانندگان عزیز.امروز دوتا غزل ازشاعرای  

گرانقدر کشورمون واستون گذاشتم.امیدوارم ازشون لذت ببرید. 

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی 
 

دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی 
 

دایم گل این بستان شاداب نمیماند 
 

دریاب ضعیفان را در وقت توانایی 
 

دیشب گله زلفش با باد همیکردم 
 

گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی 
 

صد باد صبا این جا با سلسله میرقصند 
 

این است حریف ای دل تا باد نپیمایی 
 

مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد 
 

کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی 
 

یا رب به که شاید گفت این نکته که در عالم 
 

رخساره به کس ننمود آن شاهد هرجایی 
 

ساقی چمن گل را بی روی تو رنگی نیست 
 

شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی 
 

ای درد توام درمان در بستر ناکامی 
 

و ای یاد توام مونس در گوشه تنهایی 
 

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم 
 

لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی 
 

فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست 
 

کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی 
 

زین دایره مینا خونین جگرم می ده 
 

تا حل کنم این مشکل در ساغر مینایی 
 

حافظ شب هجران شد بوی خوش وصل آمد 
 

شادیت مبارک باد ای عاشق شیدایی  

                                                          حافظ 

 

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم 
 

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم 
 

به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم 
 

شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم 
 

حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد 
 

دگر نصیحت مردم حکایتست به گوشم 
 

مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی 
 

که من قرار ندارم که دیده از تو بپوش 
 

من رمیده دل آن به که در سماع نیایم 
 

که گر به پای درآیم به دربرند به دوشم 
 

بیا به صلح من امروز در کنار من امشب 
 

که دیده خواب نکردست از انتظار تو دوشم 
 

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم 
 

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم 
 

به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت 
 

که تندرست ملامت کند چو من بخروشم 
 

مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن 
 

سخن چه فایده گفتن چو پند میننیوشم 
 

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل 
  

و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم  

                                                                سعدی